De kei harde waarheid over: De hartsvriendin.

Heleen van Royen, 'De hartsvriendin', Lebowski Publishers, 2013

Het boek 'De hartsvriendin' gaat over het huiselijke leventje van Yvonne de Graaf, ze is getrouwd met Maarten en samen hebben zij twee kinderen: Kim en Jesper. Yvonne wordt veertig en heeft haar rottigste verjaardag van haar leven. Haar beste vriendin laat haar in de steek en het bijzondere cadeau van haar kinderen kan zomaar leiden tot één grote teleurstelling. Ze besluit om haar hele leven om te gooien.

Het boek is een drieluik, geschreven door Heleen van Royen. Heleen is geboren in Amsterdam op 9 maart 1965. In 2000 debuteerde ze als romanschrijver met De gelukkige huisvrouw. Ze heeft in totaal 13 romans geschreven. De hartsvriendin is haar meest recente roman en is geschreven in de typerende stijl van Heleen: nuchter, humoristisch en openhartig. Deze schrijfstijl past echter niet bij mij.

Het eerste deel van het boek is vooral een beschrijving van het leven van Yvonne, deze beschrijving is alleen zo gedetailleerd dat het een half boek kost om een beetje informatie over te brengen. Het eerste deel lees je wel snel doorheen maar is verder een nietszeggend deel. Je leert de hoofdpersonage iets beter kennen en te begrijpen.

Heleen schrijft humoristisch door met de hoofdpersonage, Yvonne, te spotten. Voor mij was het niet echt humoristisch doordat het helemaal niet herkenbaar is. Ik geloof dat dit dus geen boek is voor mijn leeftijd. Heleen gebruikt namelijk veel grappen die herkenbaar voor je moeten zijn, maar omdat de hoofdpersonage, Yvonne, een volwassen vrouw van veertig is kan ik mij hier niet in vinden.

In het tweede deel verwachtte ik een diepgaandere verhaallijn. Helaas werd ik hierin teleurgesteld. Er wordt in dit deel zo diep ingegaan op de obsessie van Yvonne, allemaal op dezelfde manier, dat het erg saai werd om te lezen en dus moeilijk werd om doorheen te komen. Ik denk dat dit ook allemaal te maken heeft met de gedetailleerde schrijfstijl van Heleen.

Ik ben daarnaast deze boeken niet gewend. Over het algemeen lees ik wat spannendere boeken en daardoor is dit boek erg wennen voor mij. Er gebeurt weinig tot niks in, ondanks dat het boek 283 bladzijdes heeft.

Vooral de schrijfstijl van Heleen van Royen zat mij tijdens het lezen van dit boek in de weg. De humoristische schrijfstijl vind ik niet grappig, de tekst is langdradig en daardoor werd het verhaal erg saai. Ik vind het over het algemeen een oppervlakkig boek en een echte afrader, tenzij je van deze boeken houdt natuurlijk. Het vervolg van dit boek ga ik in ieder geval niet lezen. 

Geschreven door Ilse Broesder, Het Hooghuis TBL, 4VB.